Op 1 februari 1924 werd de Rotterdamse Lawn Tennis Club TOEG officieel opgericht. De stimulans tot het oprichten van TOEG kwam uit de kringen van het onderwijs. Jan de Glopper, later directeur van de Willem de Zwijger HBS en Jan Heijkoop, directeur van de Rotterdamsche Schoolvereniging waren de oprichters. Zij besloten de naam van de tennisclub samen te stellen uit de beginletters van de Latijnse spreuk “Tennis Ornamentum Est Gaudii”, hetgeen vrij vertaald neerkomt op “Tennis is het sieraad van de vreugde”.
TOEG begon haar bestaan op het terrein van de voetbalvereniging Sparta in Spangen. Begonnen werd met spelen op betonnen banen, die later werden vervangen door poreuze banen en weer later door gravelbanen. De baanhuur was begonnen met 800 gulden per jaar, maar werd steeds verder verhoogd. Eigenlijk wilden de TOEG-leden liever een eigen tennisbaan en er werd druk gezocht naar iets anders. TOEG was een kleine vereniging met twintig leden en tamelijk elitair. Een quote van één van de leden van het eerste uur: “Het was voor ons nog louter een gezelschapsspel. De dames zetten koffie of thee en zorgden voor limonade met het snoepje van de week.”
Tegen het einde van de jaren twintig was er in Rotterdam een grote tentoonstelling gehouden: de Nederlandsche Nijverheidstentoonstelling, afgekort tot “Nenijto”. Dit terrein werd later omgetoverd tot een tennispark. In 1936 opende N.V. Nenijto-Tennispark haar poorten. Meer dan veertig jaar, van 1936 tot en met 1979, heeft TOEG op de banen van de Nenijto gespeeld. In 1953 fuseerde TOEG met Tennisclub Hillegersberg, die toen 34 leden had. De naam werd Rotterdams Lawn Tennisclub TOEG-Hillegersberg.
De verhuizing naar Nenijto en de fusie waren goede keuzes. De gravelbanen en de situering van het park oefenden aantrekkingskracht uit op nieuwe spelers. Het ledenaantal van TOEG-Hillegersberg groeide naar 80 leden. De club verjongde ook. Een groot deel van het nieuwe ledenbestand bestond uit jonge tennisspelers. In eerste instantie werd zowel op de terreinen van Plaswijck als op de terreinen van de Nenijto gespeeld, die zich inmiddels in het Vroesenpark bevonden. Het sportpark had in 1950 haar oude terreinen aan de Bentincklaan op moeten geven in verband met de aanleg van nieuwe spoorwegen. De teams van TOEG-Hillegersberg speelden van de laagste tot de hoogste klasse. Wedstrijdtennis kreeg alle aandacht. Tegen het einde van de jaren zeventig wilde men TOEG-Hillegersberg omvormen tot een brede sportclub, waarin ook plaats zou zijn voor andere sporten zoals hockey, squash en cricket. Op 30 november 1978 stemde de algemene ledenvergadering in met een fusie met de Hockeyclub Rotterdam. De naam Lawn Tennis Club T.O.E.G.-Hillegersberg zou worden veranderd in Tennisclub T.O.E.G.-Rotterdam. De samenwerking met de hockeyclub, verwachtte het toenmalige bestuur, zou grote voordelen met zich meebrengen. Hockeyclub Rotterdam speelde op Laag Zestienhoven. Op die terreinen zou de gemeente Rotterdam negen tennisbanen aanleggen. De gemeente zou de tennisbanen verhuren aan HCR, die op haar beurt de banen weer zou doorverhuren aan TOEG.
De ballotage werd afgeschaft en er werd gestart met sponsoring. Een quote van het toenmalige bestuur: “Ballotage is een onnuttig verschijnsel. Iedereen kan lid worden, een vereniging selecteert zichzelf, want wie zich in een club niet op zijn of haar gemak voelt, verdwijnt vanzelf weer.” De voortvarende plannen van het bestuur werden echter vooralsnog gedwarsboomd door een strenge winter en overvloedige regenval. De banen op Laag Zestienhoven werden hierdoor bijna een jaar te laat opgeleverd. De huur van de Nenijto-banen was al opgezegd en derhalve moest men noodgedwongen spelen op de banen van IJsclub Kralingen. Op zaterdag 29 maart 1980 was het dan eindelijk zover en kon TOEG over naar Laag Zestienhoven.
In 1983 werd TOEG-Rotterdam landskampioen met het team van Michiel Schapers, Mariette Pakker, Marian van der Torre en Rob Mentink. De KNLTB sprak zijn verbazing uit over dit “huzarenstukje” van het “kleine TOEG-Rotterdam” dat als debutant meteen de nationale clubtitel wist te veroveren.
Vervolgens kwamen er wat mindere jaren, waarbij het 1e team degradeerde, de tarieven voor de baanhuur hoger werden en het ledenaantal terugliep. In 1991 besloot HCR het clubhuis te verpachten. Dat leidde tot minder gunstige openingstijden voor de tennissers. Enkele jaren werden met behulp van vrijwilligers en in overleg met de pachter additionele oplossingen gevonden, maar de behoefte aan een structurele oplossing werd steeds sterker. In 1993 werd een actie georganiseerd, waarbij de leden werd gevraagd eenmalig een bedrag van honderd gulden te doneren ter bekostiging van een eigen clubhuis aan de Beekweg. De actie verliep voorspoedig en met de inspanning van vele vrijwilligers werd van vijf te schakelen portocabins een eigen clubhuis gebouwd.
Begin 2000 kreeg TOEG de mededeling over de ontwikkeling van de Hoge Snelheidslijn: TOEG moest weer verhuizen. Veelvuldig overleg met de gemeente over nieuwe huisvesting volgde. Als alternatief kreeg TOEG de beschikking over het tennispark aan de Weegbreestraat 14 in Schiebroek. Op de nieuwe locatie werd weer met grote inzet van vrijwilligers gewerkt aan de bouw van een gezellig clubhuis. Het park telde zeven kushioncourt-banen met kunstlicht, waarop het hele jaar kon worden gespeeld. Op 20 augustus 2002 werd het park officieel geopend.
Op zaterdag 19 september 2009 vierde TOEG haar 85-jarig bestaan. De oudste leden (75 jaar en ouder) van de club speelden een wedstrijd in tenniskleding uit de jaren twintig en ook de jongste toppertjes speelden een mooie match. Er was een demonstratie van rolstoeltennis en een partij met het 1e herenteam van de club. De dag werd afgesloten met een groot jubileumfeest en als herinnering kregen alle leden een jubileumboek met de geschiedenis van de club.
In 2014 werd het 90-jarig bestaan gevierd, in combinatie met de heropening van het tennispark, dat kort daarvoor was voorzien van nieuwe smashcourt-banen. Tijdens dit jubileumfeest maakten ook Michiel Schapers, Mariette Pakker en Martin Verkerk hun opwachting en werd er met elkaar trots teruggekeken op de rijke historie van de club - én vooruitgekeken!
